Ramsowo - klimatyczny kościół pod wezwaniem św. Andrzeja Apostoła

Określenie "klimatyczny" jest określeniem być może nie na miejscu. Jednak kościół w Ramsowie (Gross Ramsau) jest dla mnie magiczny. Taki dyskretnie zadbany. Nie lubię cukierkowych zabytków, odnowionych tak bardzo, że tracą ducha przeszłości. A tu granitowe schody są trochę nierówne, pozapadane przez wieki pod ciężarem wiernych. Tynki na zewnątrz trochę odpadły i nikt nie kładzie nowych. Mimo wszystko w kościele widać rękę gospodarza. Te małe niedoskonałości tylko dodają kościołowi tej przedziwnej magii tajemniczości i posmaku kontaktu z przeszłością.

Jaki fantazyjny kształt hełmu wieży!!! Stary zegar na kościelnej wieży to także ewenement. Boczne drzwi ze starym, kowalskiej roboty zamkiem. Klucz do niego ma ok. 20 cm długości. Jeszcze więcej smaczków kryje się wewnątrz. Tajemnicze schody ukryte w ścianie kościoła, prowadzące na chór i do organów. Herby fundatorów lub dobrodziejów kościoła (kto odgadnie nazwiska właścicieli tych herbów?). I najciekawsze - droga krzyżowa. Poszczególne stacje drogi krzyżowej zostały przemalowane po wojnie. Spod polskich opisów tych stacji wyzierają opisy niemieckie, pisane gotykiem. Przemalowanie tych opisów wydaje się rzeczą oczywistą, w końcu obecni mieszkańcy powinni mieć możliwość ich odczytania. Jednak przy okazji taka mi się nasunęła refleksja natury ogólnej  - historii nie da się zamalować i zafałszować. Ciągle słyszę dyskusje, czy Warmia i Mazury to tereny polskie, czy niemieckie. Licytujemy się, kto dłużej tu rządził. Czy to ma sens? Warmia i Mazury są częścią historii obu kultur i tego nie zmienimy. Może więc powinniśmy przyjąć to do wiadomości i relikty obu tych kultur na równi szanować?

Barokowy ołtarz główny z około 1730 roku z obrazami św. Andrzeja, Najświętszej Marii Panny oraz rzeźbami świętych: Piotra, Pawła, Andrzeja, Bonawentury, Wojciecha i Jana Nepomucena, pochodzi z warsztatu Jana Chrystiana Schmidta w Reszlu.