Dziś tylko fotografia - bez Olsztyna i bez historii.
Zima. Starszna śnieżyca za oknem. Wzięło mnie na letnie cieplejsze wspomnienia. Tym razem z wczasów na Helu, kiedy szwędałem się po porośniętych lasem wydmach, pełnych także śladów zimnej wojny w postaci transzei i umocnień zbudowanych w latach 50-tych ubiegłego wieku z żelbetowych prefabrykowanych elementów, przysypanych już w dużej mierze piaskiem.
Pośród tego paskudnego (chociaż interesującego od strony historycznej) betonu, swoje miejsce znalazły krzaczki Mikołajka nadmorskiego. To bylina z rodziny selerowatych, na naturalnych stanowiskach występująca na wybrzeżach Atlantyku, Morza Czarnego, Morza Śródziemnego, Morza Północnego i Bałtyku. Co ciekawe kwiaty tej rośliny upodobały sobie motyle z gatunku Rusałka pawik. Może z powody pysznego nektaru wydzielanego przez kwiaty Mikołajka, a może po prostu z powodu ubogiej roślinności na tym piaszczystym terenie.
Mikołajek nadmorski to roślina chronioma. Podobno jednak nie jest go w Polsce tak mało. Największe skupiska Mikołajka nadmorskiego występują pomiędzy Ustką a Mielnem i na Mierzei Wiślanej. Jakby nie było, ja spotkałem Mikołajka tylko raz w życiu.
